Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: evincī-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
evinciō
|
evincior
|
evinciam
|
evinciar
|
—
|
—
|
2 p.
|
evincis
|
evincīris
|
evincias
|
evinciāris
|
evincī
|
evincīre
|
3 p.
|
evincit
|
evincītur
|
evinciat
|
evinciātur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
evincīmus
|
evincīmur
|
evinciāmus
|
evinciāmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
evincītis
|
evincimini
|
evinciātis
|
evinciāmini
|
evincīte
|
evincimini
|
3 p.
|
evinciunt
|
evinciuntur
|
evinciant
|
evinciantur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
evinciēbam
|
evinciēbar
|
evincīrem
|
evincīrer
|
2 p.
|
evinciēbas
|
evinciebāris
|
evincīres
|
evincirēris
|
3 p.
|
evinciēbat
|
evinciebātur
|
evincīret
|
evincirētur
|
Plur.
|
1 p.
|
evinciebāmus
|
evinciebāmur
|
evincirēmus
|
evincirēmur
|
2 p.
|
evinciebātis
|
evinciebamini
|
evincirētis
|
evincirēmini
|
3 p.
|
evinciēbant
|
evinciebantur
|
evincīrent
|
evincirentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
evinciam
|
evinciar
|
—
|
2 p.
|
evincies
|
evinciēris
|
evincīto
|
3 p.
|
evinciet
|
evinciētur
|
evincīto
|
Plur.
|
1 p.
|
evinciēmus
|
evinciēmur
|
—
|
2 p.
|
evinciētis
|
evinciemini
|
evincitōte
|
3 p.
|
evincientur
|
evinciunto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
evincīre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
evincīri
|
Participium praesentis actīvi
|
evinciens
|
Gerundium
|
evinciendi
|
Gerundivum
|
evinciendus, -a, -um
|
Основа перфекта: evincīv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
evincīvī
|
evincīverim
|
evincīveram
|
evincīvissem
|
evincīverō
|
2 p.
|
evincīvisti
|
evincīveris
|
evincīveras
|
evincīvisses
|
evincīveris
|
3 p.
|
evincīvit
|
evincīverit
|
evincīverat
|
evincīvisset
|
evincīverit
|
Pl.
|
1 p.
|
evincīvimus
|
evincīverimus
|
evincīverāmus
|
evincīvissēmus
|
evincīverimus
|
2 p.
|
evincīvistis
|
evincīveritis
|
evincīverātis
|
evincīvissētis
|
evincīveritis
|
3 p.
|
evincīvērunt
|
evincīverint
|
evincīverant
|
evincīvissent
|
evincīverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
evincīvisse
|
Основа супина: evincīt-
Participium perfecti passivi
|
evincītus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
evincītūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
evincītum
|
Supinum II
|
evincītū
|
evincio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: e-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- обвязывать, обвивать (caput diademate T); связывать (aliquem AG, Sil): evinctus brachia (acc. gr.) Tib со скованными руками ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]