essentialis

Материал из Викисловаря

Латинский[править]

Морфологические и синтаксические свойства[править]

падеж ед. ч. мн. ч.
муж. и жен. р. ср. р. муж. и жен. р. ср. р.
Ном. essentiālis essentiāle essentiālēs essentiālia
Ген. essentiālis essentiālis essentiālium essentiālium
Дат. essentiālī essentiālī essentiālibus essentiālibus
Акк. essentiālem essentiāle essentiālēs essentiālia
Абл. essentiālī essentiālī essentiālibus essentiālibus
Вок. essentiālis essentiāle essentiālēs essentiālia

essentiālis

Прилагательное, третье гласное склонение.

Степени сравнения
м. ж. ср.
Сравнительная essentiālior essentiālior essentiālius
Превосходная essentiālissĭmus essentiālissĭma essentiālissĭmum
Наречие от прилагательного essentialis
essentiāliter

Корень: --.

Произношение[править]

Семантические свойства[править]

Значение[править]

  1. существенный, относящийся к сущности ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Синонимы[править]

Антонимы[править]

Гиперонимы[править]

Гипонимы[править]

Родственные слова[править]

essentialis

Этимология[править]

Происходит от существительного essentia, далее от esse «быть», восходит к праиндоевр. *es- «быть»

Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]

Библиография[править]