Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: erogitā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
erogitō
|
erogitor
|
erogitem
|
erogiter
|
—
|
—
|
2 p.
|
erogitas
|
erogitāris
|
erogites
|
erogitēris
|
erogitā
|
erogitare
|
3 p.
|
erogitat
|
erogitātur
|
erogitet
|
erogitētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
erogitāmus
|
erogitāmur
|
erogitēmus
|
erogitēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
erogitātis
|
erogitāmini
|
erogitētis
|
erogitēmini
|
erogitāte
|
erogitamini
|
3 p.
|
erogitant
|
erogitantur
|
erogitent
|
erogitentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
erogitābam
|
erogitābar
|
erogitārem
|
erogitārer
|
2 p.
|
erogitābas
|
erogitabāris
|
erogitāres
|
erogitarēris
|
3 p.
|
erogitābat
|
erogitabātur
|
erogitāret
|
erogitarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
erogitabāmus
|
erogitabāmur
|
erogitarēmus
|
erogitarēmur
|
2 p.
|
erogitabātis
|
erogitabamini
|
erogitarētis
|
erogitarēmini
|
3 p.
|
erogitābant
|
erogitabantur
|
erogitarent
|
erogitarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
erogitābo
|
erogitabor
|
—
|
2 p.
|
erogitābis
|
erogitaberis
|
erogitāto
|
3 p.
|
erogitābit
|
erogitabitur
|
erogitāto
|
Plur.
|
1 p.
|
erogitabimus
|
erogitabimur
|
—
|
2 p.
|
erogitabitis
|
erogitabimini
|
erogitatōte
|
3 p.
|
erogitabuntur
|
erogitanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
erogitāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
erogitāri
|
Participium praesentis actīvi
|
erogitāns
|
Gerundium
|
erogitandī
|
Gerundivum
|
erogitandus, -a, -um
|
Основа перфекта: erogitāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
erogitāvī
|
erogitāverim
|
erogitāveram
|
erogitāvissem
|
erogitāverō
|
2 p.
|
erogitāvisti
|
erogitāveris
|
erogitāveras
|
erogitāvisses
|
erogitāveris
|
3 p.
|
erogitāvit
|
erogitāverit
|
erogitāverat
|
erogitāvisset
|
erogitāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
erogitāvimus
|
erogitāverimus
|
erogitāverāmus
|
erogitāvissēmus
|
erogitāverimus
|
2 p.
|
erogitāvistis
|
erogitāveritis
|
erogitāverātis
|
erogitāvissētis
|
erogitāveritis
|
3 p.
|
erogitāvērunt
|
erogitāverint
|
erogitāverant
|
erogitāvissent
|
erogitāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
erogitāvisse
|
Основа супина: erogitāt-
Participium perfecti passivi
|
erogitātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
erogitātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
erogitātum
|
Supinum II
|
erogitātū
|
erogito
Глагол, первое спряжение.
Приставка: e-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- расспрашивать, выведывать (ex aliquo Pl и aliquid Sil) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]