Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: efflagitā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
efflagitō
efflagitor
efflagitem
efflagiter
—
—
2 p.
efflagitas
efflagitāris
efflagites
efflagitēris
efflagitā
efflagitare
3 p.
efflagitat
efflagitātur
efflagitet
efflagitētur
—
—
Plur.
1 p.
efflagitāmus
efflagitāmur
efflagitēmus
efflagitēmur
—
—
2 p.
efflagitātis
efflagitāmini
efflagitētis
efflagitēmini
efflagitāte
efflagitamini
3 p.
efflagitant
efflagitantur
efflagitent
efflagitentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
efflagitābam
efflagitābar
efflagitārem
efflagitārer
2 p.
efflagitābas
efflagitabāris
efflagitāres
efflagitarēris
3 p.
efflagitābat
efflagitabātur
efflagitāret
efflagitarētur
Plur.
1 p.
efflagitabāmus
efflagitabāmur
efflagitarēmus
efflagitarēmur
2 p.
efflagitabātis
efflagitabamini
efflagitarētis
efflagitarēmini
3 p.
efflagitābant
efflagitabantur
efflagitarent
efflagitarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
efflagitābo
efflagitabor
—
2 p.
efflagitābis
efflagitaberis
efflagitāto
3 p.
efflagitābit
efflagitabitur
efflagitāto
Plur.
1 p.
efflagitabimus
efflagitabimur
—
2 p.
efflagitabitis
efflagitabimini
efflagitatōte
3 p.
efflagitabuntur
efflagitanto
Infīnitivus praesentis actīvi
efflagitāre
Infīnitivus praesentis passīvi
efflagitāri
Participium praesentis actīvi
efflagitāns
Gerundium
efflagitandī
Gerundivum
efflagitandus, -a, -um
Основа перфекта: efflagitāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
efflagitāvī
efflagitāverim
efflagitāveram
efflagitāvissem
efflagitāverō
2 p.
efflagitāvisti
efflagitāveris
efflagitāveras
efflagitāvisses
efflagitāveris
3 p.
efflagitāvit
efflagitāverit
efflagitāverat
efflagitāvisset
efflagitāverit
Pl.
1 p.
efflagitāvimus
efflagitāverimus
efflagitāverāmus
efflagitāvissēmus
efflagitāverimus
2 p.
efflagitāvistis
efflagitāveritis
efflagitāverātis
efflagitāvissētis
efflagitāveritis
3 p.
efflagitāvērunt
efflagitāverint
efflagitāverant
efflagitāvissent
efflagitāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
efflagitāvisse
Основа супина: efflagitāt-
Participium perfecti passivi
efflagitātus, -a, -um
Participium futuri activi
efflagitātūrus, -a, -um
Supinum I
efflagitātum
Supinum II
efflagitātū
efflagito
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ef- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
настоятельно требовать , усиленно просить (aliquid ab aliquo C, L, T etc. ): e. aliquem ad destinatam poenam Ap подвергать кого-л. назначенной каре. ◆ […] detestabilis libertas artis librariae ad scripta quaelibet edenda in vulgus, quam tanto convicio audent nonnulli efflagitare ac promovere. — […] ужасная свобода печати, направленная на издание каких бы то ни было писаний среди народа, которой таким шумом некоторые осмеливаются настоятельно требовать и которую осмеливаются развивать. Григорий XVI , «Mirari vos», 1832 г. [источник — [1] ]
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]