edomo

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: edom-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	edomō	edomor	edomam	edomar	—	—
	2 p.	edomis	edomeris	edomas	edomāris	edome	edomere
	3 p.	edomit	edomitur	edomat	edomātur	—	—
Plur.	1 p.	edomimus	edomimur	edomāmus	edomāmur	—	—
	2 p.	edomitis	edomimini	edomātis	edomamini	edomite	edomimini
	3 p.	edomunt	edomuntur	edomant	edomantur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	edomēbam	edomēbar	edomerem	edomerer
	2 p.	edomēbas	edomebāris	edomeres	edomerēris
	3 p.	edomēbat	edomebātur	edomeret	edomerētur
Plur.	1 p.	edomebāmus	edomebāmur	edomerēmus	edomerēmur
	2 p.	edomebātis	edomebamini	edomerētis	edomerēmini
	3 p.	edomēbant	edomebantur	edomerent	edomerentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	edomam	edomar	—
	2 p.	edomes	edomēris	edomito
	3 p.	edomet	edomētur	edomito
Plur.	1 p.	edomēmus	edomēmur	—
	2 p.	edomētis	edomemini	edomitōte
	3 p.	edomentur	edomunto

Infīnitivus praesentis actīvi	edomĕre
Infīnitivus praesentis passīvi	edomi
Participium praesentis actīvi	edomens
Gerundium	edomendi
Gerundivum	edomendus, -a, -um

Основа перфекта: edomu-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	edomuī	edomuerim	edomueram	edomuissem	edomuerō
	2 p.	edomuisti	edomueris	edomueras	edomuisses	edomueris
	3 p.	edomuit	edomuerit	edomuerat	edomuisset	edomuerit
Pl.	1 p.	edomuimus	edomuerimus	edomuerāmus	edomuissēmus	edomuerimus
	2 p.	edomuistis	edomueritis	edomuerātis	edomuissētis	edomueritis
	3 p.	edomuērunt	edomuerint	edomuerant	edomuissent	edomuerint

Infīnitivus perfecti actīvi	edomuisse

Основа супина: edomit-

Participium perfecti passivi	edomitus, -a, -um
Participium futuri activi	edomitūrus, -a, -um
Supinum I	edomitum
Supinum II	edomitū

edomo

Глагол, третье спряжение.

Приставка: e-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. укрощать, обуздывать, приручать (equos Cld etc.); одолевать, покорять (orbem terrarum O): edomita lumina Sil сонные глаза; ◆ Ita verba in variis sententiis locis suis posita et crebro audita quarum rerum signa essent paulatim conligebam measque iam voluntates edomito in eis signis ore per haec enuntiabam. — Так, часто слыша в разговорах одни и те же слова при одних и тех же обстоятельствах, я мало помалу научился понимать их значения, научился выговаривать их и ими выражать свои желания. Аврелий Августин, «Исповедь», 398 г.
2. одомашнивать, делать культурным (planta edomita PM);
3. обрабатывать (aes igni PM);
4. смягчать, воспитывать (vitiosam naturam doctrina C). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство
существительные: domitor, domitura прилагательные: redomitus глаголы: domito, domo, praedomo

Этимология

От ??