Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: disrarā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
disrarō
|
disraror
|
disrarem
|
disrarer
|
—
|
—
|
2 p.
|
disraras
|
disrarāris
|
disrares
|
disrarēris
|
disrarā
|
disrarare
|
3 p.
|
disrarat
|
disrarātur
|
disraret
|
disrarētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
disrarāmus
|
disrarāmur
|
disrarēmus
|
disrarēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
disrarātis
|
disrarāmini
|
disrarētis
|
disrarēmini
|
disrarāte
|
disraramini
|
3 p.
|
disrarant
|
disrarantur
|
disrarent
|
disrarentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
disrarābam
|
disrarābar
|
disrarārem
|
disrarārer
|
2 p.
|
disrarābas
|
disrarabāris
|
disrarāres
|
disrararēris
|
3 p.
|
disrarābat
|
disrarabātur
|
disrarāret
|
disrararētur
|
Plur.
|
1 p.
|
disrarabāmus
|
disrarabāmur
|
disrararēmus
|
disrararēmur
|
2 p.
|
disrarabātis
|
disrarabamini
|
disrararētis
|
disrararēmini
|
3 p.
|
disrarābant
|
disrarabantur
|
disrararent
|
disrararentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
disrarābo
|
disrarabor
|
—
|
2 p.
|
disrarābis
|
disraraberis
|
disrarāto
|
3 p.
|
disrarābit
|
disrarabitur
|
disrarāto
|
Plur.
|
1 p.
|
disrarabimus
|
disrarabimur
|
—
|
2 p.
|
disrarabitis
|
disrarabimini
|
disraratōte
|
3 p.
|
disrarabuntur
|
disraranto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
disrarāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
disrarāri
|
Participium praesentis actīvi
|
disrarāns
|
Gerundium
|
disrarandī
|
Gerundivum
|
disrarandus, -a, -um
|
Основа перфекта: disrarāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
disrarāvī
|
disrarāverim
|
disrarāveram
|
disrarāvissem
|
disrarāverō
|
2 p.
|
disrarāvisti
|
disrarāveris
|
disrarāveras
|
disrarāvisses
|
disrarāveris
|
3 p.
|
disrarāvit
|
disrarāverit
|
disrarāverat
|
disrarāvisset
|
disrarāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
disrarāvimus
|
disrarāverimus
|
disrarāverāmus
|
disrarāvissēmus
|
disrarāverimus
|
2 p.
|
disrarāvistis
|
disrarāveritis
|
disrarāverātis
|
disrarāvissētis
|
disrarāveritis
|
3 p.
|
disrarāvērunt
|
disrarāverint
|
disrarāverant
|
disrarāvissent
|
disrarāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
disrarāvisse
|
Основа супина: disrarāt-
Participium perfecti passivi
|
disrarātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
disrarātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
disrarātum
|
Supinum II
|
disrarātū
|
disraro
Глагол, первое спряжение.
Приставка: dis-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- разрежать (arundinetum, vitem Col);
- разжижать, разбавлять (sc. cibum CA);
- вызывать испарину (motus dirarat CA). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]