Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: disceptā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
disceptō
disceptor
disceptem
discepter
—
—
2 p.
disceptas
disceptāris
disceptes
disceptēris
disceptā
disceptare
3 p.
disceptat
disceptātur
disceptet
disceptētur
—
—
Plur.
1 p.
disceptāmus
disceptāmur
disceptēmus
disceptēmur
—
—
2 p.
disceptātis
disceptāmini
disceptētis
disceptēmini
disceptāte
disceptamini
3 p.
disceptant
disceptantur
disceptent
disceptentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
disceptābam
disceptābar
disceptārem
disceptārer
2 p.
disceptābas
disceptabāris
disceptāres
disceptarēris
3 p.
disceptābat
disceptabātur
disceptāret
disceptarētur
Plur.
1 p.
disceptabāmus
disceptabāmur
disceptarēmus
disceptarēmur
2 p.
disceptabātis
disceptabamini
disceptarētis
disceptarēmini
3 p.
disceptābant
disceptabantur
disceptarent
disceptarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
disceptābo
disceptabor
—
2 p.
disceptābis
disceptaberis
disceptāto
3 p.
disceptābit
disceptabitur
disceptāto
Plur.
1 p.
disceptabimus
disceptabimur
—
2 p.
disceptabitis
disceptabimini
disceptatōte
3 p.
disceptabuntur
disceptanto
Infīnitivus praesentis actīvi
disceptāre
Infīnitivus praesentis passīvi
disceptāri
Participium praesentis actīvi
disceptāns
Gerundium
disceptandī
Gerundivum
disceptandus, -a, -um
Основа перфекта: disceptāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
disceptāvī
disceptāverim
disceptāveram
disceptāvissem
disceptāverō
2 p.
disceptāvisti
disceptāveris
disceptāveras
disceptāvisses
disceptāveris
3 p.
disceptāvit
disceptāverit
disceptāverat
disceptāvisset
disceptāverit
Pl.
1 p.
disceptāvimus
disceptāverimus
disceptāverāmus
disceptāvissēmus
disceptāverimus
2 p.
disceptāvistis
disceptāveritis
disceptāverātis
disceptāvissētis
disceptāveritis
3 p.
disceptāvērunt
disceptāverint
disceptāverant
disceptāvissent
disceptāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
disceptāvisse
Основа супина: disceptāt-
Participium perfecti passivi
disceptātus, -a, -um
Participium futuri activi
disceptātūrus, -a, -um
Supinum I
disceptātum
Supinum II
disceptātū
discepto
Глагол, первое спряжение.
Приставка: dis- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
[capto]
разбирать, рассуждать (de jure L, C ; de cunctis negotiis inter se Sl );
обсуждать, рассматривать, разбирать, решать (controversias C ): d. inter aliquos L, PJ быть посредником (судьёй) между кем-л.; multum invicem disceptato T после того, как вопрос был обсуждён с разных сторон; d. bella C решать вопрос об объявлении войны; in uno proelio omnis fortuna rei publicae disceptat (v. l. disceptatur) C вся судьба государства зависит от одного сражения. ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]