Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: deluctā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
deluctō
|
deluctor
|
deluctem
|
delucter
|
—
|
—
|
2 p.
|
deluctas
|
deluctāris
|
deluctes
|
deluctēris
|
deluctā
|
deluctare
|
3 p.
|
deluctat
|
deluctātur
|
deluctet
|
deluctētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
deluctāmus
|
deluctāmur
|
deluctēmus
|
deluctēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
deluctātis
|
deluctāmini
|
deluctētis
|
deluctēmini
|
deluctāte
|
deluctamini
|
3 p.
|
deluctant
|
deluctantur
|
deluctent
|
deluctentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
deluctābam
|
deluctābar
|
deluctārem
|
deluctārer
|
2 p.
|
deluctābas
|
deluctabāris
|
deluctāres
|
deluctarēris
|
3 p.
|
deluctābat
|
deluctabātur
|
deluctāret
|
deluctarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
deluctabāmus
|
deluctabāmur
|
deluctarēmus
|
deluctarēmur
|
2 p.
|
deluctabātis
|
deluctabamini
|
deluctarētis
|
deluctarēmini
|
3 p.
|
deluctābant
|
deluctabantur
|
deluctarent
|
deluctarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
deluctābo
|
deluctabor
|
—
|
2 p.
|
deluctābis
|
deluctaberis
|
deluctāto
|
3 p.
|
deluctābit
|
deluctabitur
|
deluctāto
|
Plur.
|
1 p.
|
deluctabimus
|
deluctabimur
|
—
|
2 p.
|
deluctabitis
|
deluctabimini
|
deluctatōte
|
3 p.
|
deluctabuntur
|
deluctanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
deluctāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
deluctāri
|
Participium praesentis actīvi
|
deluctāns
|
Gerundium
|
deluctandī
|
Gerundivum
|
deluctandus, -a, -um
|
Основа перфекта: deluctāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
deluctāvī
|
deluctāverim
|
deluctāveram
|
deluctāvissem
|
deluctāverō
|
2 p.
|
deluctāvisti
|
deluctāveris
|
deluctāveras
|
deluctāvisses
|
deluctāveris
|
3 p.
|
deluctāvit
|
deluctāverit
|
deluctāverat
|
deluctāvisset
|
deluctāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
deluctāvimus
|
deluctāverimus
|
deluctāverāmus
|
deluctāvissēmus
|
deluctāverimus
|
2 p.
|
deluctāvistis
|
deluctāveritis
|
deluctāverātis
|
deluctāvissētis
|
deluctāveritis
|
3 p.
|
deluctāvērunt
|
deluctāverint
|
deluctāverant
|
deluctāvissent
|
deluctāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
deluctāvisse
|
Основа супина: deluctāt-
Participium perfecti passivi
|
deluctātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
deluctātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
deluctātum
|
Supinum II
|
deluctātū
|
delucto
Глагол, первое спряжение.
Приставка: de-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- Это слово или выражение пока не переведено. Вы можете предложить свой вариант перевода. ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]