defensito

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: defensitā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	defensitō	defensitor	defensitem	defensiter	—	—
	2 p.	defensitas	defensitāris	defensites	defensitēris	defensitā	defensitare
	3 p.	defensitat	defensitātur	defensitet	defensitētur	—	—
Plur.	1 p.	defensitāmus	defensitāmur	defensitēmus	defensitēmur	—	—
	2 p.	defensitātis	defensitāmini	defensitētis	defensitēmini	defensitāte	defensitamini
	3 p.	defensitant	defensitantur	defensitent	defensitentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	defensitābam	defensitābar	defensitārem	defensitārer
	2 p.	defensitābas	defensitabāris	defensitāres	defensitarēris
	3 p.	defensitābat	defensitabātur	defensitāret	defensitarētur
Plur.	1 p.	defensitabāmus	defensitabāmur	defensitarēmus	defensitarēmur
	2 p.	defensitabātis	defensitabamini	defensitarētis	defensitarēmini
	3 p.	defensitābant	defensitabantur	defensitarent	defensitarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	defensitābo	defensitabor	—
	2 p.	defensitābis	defensitaberis	defensitāto
	3 p.	defensitābit	defensitabitur	defensitāto
Plur.	1 p.	defensitabimus	defensitabimur	—
	2 p.	defensitabitis	defensitabimini	defensitatōte
	3 p.	defensitabuntur	defensitanto

Infīnitivus praesentis actīvi	defensitāre
Infīnitivus praesentis passīvi	defensitāri
Participium praesentis actīvi	defensitāns
Gerundium	defensitandī
Gerundivum	defensitandus, -a, -um

Основа перфекта: defensitāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	defensitāvī	defensitāverim	defensitāveram	defensitāvissem	defensitāverō
	2 p.	defensitāvisti	defensitāveris	defensitāveras	defensitāvisses	defensitāveris
	3 p.	defensitāvit	defensitāverit	defensitāverat	defensitāvisset	defensitāverit
Pl.	1 p.	defensitāvimus	defensitāverimus	defensitāverāmus	defensitāvissēmus	defensitāverimus
	2 p.	defensitāvistis	defensitāveritis	defensitāverātis	defensitāvissētis	defensitāveritis
	3 p.	defensitāvērunt	defensitāverint	defensitāverant	defensitāvissent	defensitāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	defensitāvisse

Основа супина: defensitāt-

Participium perfecti passivi	defensitātus, -a, -um
Participium futuri activi	defensitātūrus, -a, -um
Supinum I	defensitātum
Supinum II	defensitātū

dē-fēn-si-tō

Глагол, первое спряжение.

Приставка: de-; корень: --.

Произношение

• МФА: [de.'fen.si.to]

Семантические свойства

Значение

1. часто защищать , постоянно брать под свою защиту ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??