Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: declamitā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
declamitō
|
declamitor
|
declamitem
|
declamiter
|
—
|
—
|
2 p.
|
declamitas
|
declamitāris
|
declamites
|
declamitēris
|
declamitā
|
declamitare
|
3 p.
|
declamitat
|
declamitātur
|
declamitet
|
declamitētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
declamitāmus
|
declamitāmur
|
declamitēmus
|
declamitēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
declamitātis
|
declamitāmini
|
declamitētis
|
declamitēmini
|
declamitāte
|
declamitamini
|
3 p.
|
declamitant
|
declamitantur
|
declamitent
|
declamitentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
declamitābam
|
declamitābar
|
declamitārem
|
declamitārer
|
2 p.
|
declamitābas
|
declamitabāris
|
declamitāres
|
declamitarēris
|
3 p.
|
declamitābat
|
declamitabātur
|
declamitāret
|
declamitarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
declamitabāmus
|
declamitabāmur
|
declamitarēmus
|
declamitarēmur
|
2 p.
|
declamitabātis
|
declamitabamini
|
declamitarētis
|
declamitarēmini
|
3 p.
|
declamitābant
|
declamitabantur
|
declamitarent
|
declamitarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
declamitābo
|
declamitabor
|
—
|
2 p.
|
declamitābis
|
declamitaberis
|
declamitāto
|
3 p.
|
declamitābit
|
declamitabitur
|
declamitāto
|
Plur.
|
1 p.
|
declamitabimus
|
declamitabimur
|
—
|
2 p.
|
declamitabitis
|
declamitabimini
|
declamitatōte
|
3 p.
|
declamitabuntur
|
declamitanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
declamitāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
declamitāri
|
Participium praesentis actīvi
|
declamitāns
|
Gerundium
|
declamitandī
|
Gerundivum
|
declamitandus, -a, -um
|
Основа перфекта: declamitāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
declamitāvī
|
declamitāverim
|
declamitāveram
|
declamitāvissem
|
declamitāverō
|
2 p.
|
declamitāvisti
|
declamitāveris
|
declamitāveras
|
declamitāvisses
|
declamitāveris
|
3 p.
|
declamitāvit
|
declamitāverit
|
declamitāverat
|
declamitāvisset
|
declamitāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
declamitāvimus
|
declamitāverimus
|
declamitāverāmus
|
declamitāvissēmus
|
declamitāverimus
|
2 p.
|
declamitāvistis
|
declamitāveritis
|
declamitāverātis
|
declamitāvissētis
|
declamitāveritis
|
3 p.
|
declamitāvērunt
|
declamitāverint
|
declamitāverant
|
declamitāvissent
|
declamitāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
declamitāvisse
|
Основа супина: declamitāt-
Participium perfecti passivi
|
declamitātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
declamitātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
declamitātum
|
Supinum II
|
declamitātū
|
dē-cla-mi-tō
Глагол, первое спряжение.
Приставка: de-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- часто упражняться в произнесении речей ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]