Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: constabilī-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
constabiliō
|
constabilior
|
constabiliam
|
constabiliar
|
—
|
—
|
2 p.
|
constabilis
|
constabilīris
|
constabilias
|
constabiliāris
|
constabilī
|
constabilīre
|
3 p.
|
constabilit
|
constabilītur
|
constabiliat
|
constabiliātur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
constabilīmus
|
constabilīmur
|
constabiliāmus
|
constabiliāmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
constabilītis
|
constabilimini
|
constabiliātis
|
constabiliāmini
|
constabilīte
|
constabilimini
|
3 p.
|
constabiliunt
|
constabiliuntur
|
constabiliant
|
constabiliantur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
constabiliēbam
|
constabiliēbar
|
constabilīrem
|
constabilīrer
|
2 p.
|
constabiliēbas
|
constabiliebāris
|
constabilīres
|
constabilirēris
|
3 p.
|
constabiliēbat
|
constabiliebātur
|
constabilīret
|
constabilirētur
|
Plur.
|
1 p.
|
constabiliebāmus
|
constabiliebāmur
|
constabilirēmus
|
constabilirēmur
|
2 p.
|
constabiliebātis
|
constabiliebamini
|
constabilirētis
|
constabilirēmini
|
3 p.
|
constabiliēbant
|
constabiliebantur
|
constabilīrent
|
constabilirentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
constabiliam
|
constabiliar
|
—
|
2 p.
|
constabilies
|
constabiliēris
|
constabilīto
|
3 p.
|
constabiliet
|
constabiliētur
|
constabilīto
|
Plur.
|
1 p.
|
constabiliēmus
|
constabiliēmur
|
—
|
2 p.
|
constabiliētis
|
constabiliemini
|
constabilitōte
|
3 p.
|
constabilientur
|
constabiliunto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
constabilīre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
constabilīri
|
Participium praesentis actīvi
|
constabiliens
|
Gerundium
|
constabiliendi
|
Gerundivum
|
constabiliendus, -a, -um
|
Основа перфекта: constabilīv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
constabilīvī
|
constabilīverim
|
constabilīveram
|
constabilīvissem
|
constabilīverō
|
2 p.
|
constabilīvisti
|
constabilīveris
|
constabilīveras
|
constabilīvisses
|
constabilīveris
|
3 p.
|
constabilīvit
|
constabilīverit
|
constabilīverat
|
constabilīvisset
|
constabilīverit
|
Pl.
|
1 p.
|
constabilīvimus
|
constabilīverimus
|
constabilīverāmus
|
constabilīvissēmus
|
constabilīverimus
|
2 p.
|
constabilīvistis
|
constabilīveritis
|
constabilīverātis
|
constabilīvissētis
|
constabilīveritis
|
3 p.
|
constabilīvērunt
|
constabilīverint
|
constabilīverant
|
constabilīvissent
|
constabilīverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
constabilīvisse
|
Основа супина: constabilīt-
Participium perfecti passivi
|
constabilītus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
constabilītūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
constabilītum
|
Supinum II
|
constabilītū
|
constabilio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- укреплять, упрочивать (aliquam rem Pl, Ter etc.) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]