autochtonní

Материал из Викисловаря

Чешский[править]

Морфологические и синтаксические свойства[править]

падеж ед. ч. мн. ч.
м. одуш. м. неодуш. жен. род ср. род м. одуш. м. неодуш. жен. род ср. род
Им./Зв. autochtonní autochtonní autochtonní autochtonní autochtonní autochtonní autochtonní autochtonní
Р. autochtonního autochtonního autochtonní autochtonního autochtonních autochtonních autochtonních autochtonních
Д. autochtonnímu autochtonnímu autochtonní autochtonnímu autochtonním autochtonním autochtonním autochtonním
В. autochtonního autochtonní autochtonní autochtonní autochtonní autochtonní autochtonní autochtonní
М. autochtonním autochtonním autochtonní autochtonním autochtonních autochtonních autochtonních autochtonních
Тв. autochtonním autochtonním autochtonní autochtonním autochtonními autochtonními autochtonními autochtonními

au-to-chton-

Прилагательное.


Корень: --.

Произношение[править]

Семантические свойства[править]

Значение[править]

  1. автохтонный ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Синонимы[править]

Антонимы[править]

Гиперонимы[править]

Гипонимы[править]

Родственные слова[править]

Ближайшее родство

Этимология[править]

От др.-греч. αὐτόχθων «туземец», далее из αὐτός «сам, он», далее из неустановленной формы + χθών «земля, почва», далее из праиндоевр. *dhghem- «земля» (ср.: лат. humus, слав. *zemь и русск. земля, балт. *ǯem-i-).

Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]