Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: attitulā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
attitulō
|
attitulor
|
attitulem
|
attituler
|
—
|
—
|
2 p.
|
attitulas
|
attitulāris
|
attitules
|
attitulēris
|
attitulā
|
attitulare
|
3 p.
|
attitulat
|
attitulātur
|
attitulet
|
attitulētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
attitulāmus
|
attitulāmur
|
attitulēmus
|
attitulēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
attitulātis
|
attitulāmini
|
attitulētis
|
attitulēmini
|
attitulāte
|
attitulamini
|
3 p.
|
attitulant
|
attitulantur
|
attitulent
|
attitulentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
attitulābam
|
attitulābar
|
attitulārem
|
attitulārer
|
2 p.
|
attitulābas
|
attitulabāris
|
attitulāres
|
attitularēris
|
3 p.
|
attitulābat
|
attitulabātur
|
attitulāret
|
attitularētur
|
Plur.
|
1 p.
|
attitulabāmus
|
attitulabāmur
|
attitularēmus
|
attitularēmur
|
2 p.
|
attitulabātis
|
attitulabamini
|
attitularētis
|
attitularēmini
|
3 p.
|
attitulābant
|
attitulabantur
|
attitularent
|
attitularentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
attitulābo
|
attitulabor
|
—
|
2 p.
|
attitulābis
|
attitulaberis
|
attitulāto
|
3 p.
|
attitulābit
|
attitulabitur
|
attitulāto
|
Plur.
|
1 p.
|
attitulabimus
|
attitulabimur
|
—
|
2 p.
|
attitulabitis
|
attitulabimini
|
attitulatōte
|
3 p.
|
attitulabuntur
|
attitulanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
attitulāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
attitulāri
|
Participium praesentis actīvi
|
attitulāns
|
Gerundium
|
attitulandī
|
Gerundivum
|
attitulandus, -a, -um
|
Основа перфекта: attitulāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
attitulāvī
|
attitulāverim
|
attitulāveram
|
attitulāvissem
|
attitulāverō
|
2 p.
|
attitulāvisti
|
attitulāveris
|
attitulāveras
|
attitulāvisses
|
attitulāveris
|
3 p.
|
attitulāvit
|
attitulāverit
|
attitulāverat
|
attitulāvisset
|
attitulāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
attitulāvimus
|
attitulāverimus
|
attitulāverāmus
|
attitulāvissēmus
|
attitulāverimus
|
2 p.
|
attitulāvistis
|
attitulāveritis
|
attitulāverātis
|
attitulāvissētis
|
attitulāveritis
|
3 p.
|
attitulāvērunt
|
attitulāverint
|
attitulāverant
|
attitulāvissent
|
attitulāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
attitulāvisse
|
Основа супина: attitulāt-
Participium perfecti passivi
|
attitulātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
attitulātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
attitulātum
|
Supinum II
|
attitulātū
|
attitulo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: at-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- озаглавливать (librum Eccl). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]