annumero

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: annumerā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	annumerō	annumeror	annumerem	annumerer	—	—
	2 p.	annumeras	annumerāris	annumeres	annumerēris	annumerā	annumerare
	3 p.	annumerat	annumerātur	annumeret	annumerētur	—	—
Plur.	1 p.	annumerāmus	annumerāmur	annumerēmus	annumerēmur	—	—
	2 p.	annumerātis	annumerāmini	annumerētis	annumerēmini	annumerāte	annumeramini
	3 p.	annumerant	annumerantur	annumerent	annumerentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	annumerābam	annumerābar	annumerārem	annumerārer
	2 p.	annumerābas	annumerabāris	annumerāres	annumerarēris
	3 p.	annumerābat	annumerabātur	annumerāret	annumerarētur
Plur.	1 p.	annumerabāmus	annumerabāmur	annumerarēmus	annumerarēmur
	2 p.	annumerabātis	annumerabamini	annumerarētis	annumerarēmini
	3 p.	annumerābant	annumerabantur	annumerarent	annumerarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	annumerābo	annumerabor	—
	2 p.	annumerābis	annumeraberis	annumerāto
	3 p.	annumerābit	annumerabitur	annumerāto
Plur.	1 p.	annumerabimus	annumerabimur	—
	2 p.	annumerabitis	annumerabimini	annumeratōte
	3 p.	annumerabuntur	annumeranto

Infīnitivus praesentis actīvi	annumerāre
Infīnitivus praesentis passīvi	annumerāri
Participium praesentis actīvi	annumerāns
Gerundium	annumerandī
Gerundivum	annumerandus, -a, -um

Основа перфекта: annumerāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	annumerāvī	annumerāverim	annumerāveram	annumerāvissem	annumerāverō
	2 p.	annumerāvisti	annumerāveris	annumerāveras	annumerāvisses	annumerāveris
	3 p.	annumerāvit	annumerāverit	annumerāverat	annumerāvisset	annumerāverit
Pl.	1 p.	annumerāvimus	annumerāverimus	annumerāverāmus	annumerāvissēmus	annumerāverimus
	2 p.	annumerāvistis	annumerāveritis	annumerāverātis	annumerāvissētis	annumerāveritis
	3 p.	annumerāvērunt	annumerāverint	annumerāverant	annumerāvissent	annumerāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	annumerāvisse

Основа супина: annumerāt-

Participium perfecti passivi	annumerātus, -a, -um
Participium futuri activi	annumerātūrus, -a, -um
Supinum I	annumerātum
Supinum II	annumerātū

annumero

Глагол, первое спряжение.

Приставка: an-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. причислять, включать, относить ◆ Existere etiam nunc dolendum est impium incredulorum genus, qui omnem, si fieri potest, exterminatum vellent religionis cultum, eisque adnumerandi imprimis sunt clandestinarum societatum gregales […] — Следует скорбеть по поводу существования нечестивого племени неверующих, которые хотят разрушить все, если это было возможным, религиозное поклонение, к ним же следует причислить прежде всего сообщников из тайных сообществ […] Пий IX, «Singulari quadam», 1854 г.
2. приписывать (casus priorum sibi St). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство
существительные: annumeratio, numerus глаголы: abnumero, connumero, denumero, enumero, pernumero, renumero,

Этимология

От ??