Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: annominā-
|
|
Praesens
|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
| Sing.
|
1 p.
|
annominō
|
annominor
|
annominem
|
annominer
|
—
|
—
|
| 2 p.
|
annominas
|
annomināris
|
annomines
|
annominēris
|
annominā
|
annominare
|
| 3 p.
|
annominat
|
annominātur
|
annominet
|
annominētur
|
—
|
—
|
| Plur.
|
1 p.
|
annomināmus
|
annomināmur
|
annominēmus
|
annominēmur
|
—
|
—
|
| 2 p.
|
annominātis
|
annomināmini
|
annominētis
|
annominēmini
|
annomināte
|
annominamini
|
| 3 p.
|
annominant
|
annominantur
|
annominent
|
annominentur
|
—
|
—
|
|
|
Imperfectum
|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
| Sing.
|
1 p.
|
annominābam
|
annominābar
|
annominārem
|
annominārer
|
| 2 p.
|
annominābas
|
annominabāris
|
annomināres
|
annominarēris
|
| 3 p.
|
annominābat
|
annominabātur
|
annomināret
|
annominarētur
|
| Plur.
|
1 p.
|
annominabāmus
|
annominabāmur
|
annominarēmus
|
annominarēmur
|
| 2 p.
|
annominabātis
|
annominabamini
|
annominarētis
|
annominarēmini
|
| 3 p.
|
annominābant
|
annominabantur
|
annominarent
|
annominarentur
|
|
|
Futūrum I
|
| Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
| Sing.
|
1 p.
|
annominābo
|
annominabor
|
—
|
| 2 p.
|
annominābis
|
annominaberis
|
annomināto
|
| 3 p.
|
annominābit
|
annominabitur
|
annomināto
|
| Plur.
|
1 p.
|
annominabimus
|
annominabimur
|
—
|
| 2 p.
|
annominabitis
|
annominabimini
|
annominatōte
|
| 3 p.
|
annominabuntur
|
annominanto
|
| Infīnitivus praesentis actīvi
|
annomināre
|
| Infīnitivus praesentis passīvi
|
annomināri
|
| Participium praesentis actīvi
|
annomināns
|
| Gerundium
|
annominandī
|
| Gerundivum
|
annominandus, -a, -um
|
Основа перфекта: annomināv-
|
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
| Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
| Sg.
|
1 p.
|
annomināvī
|
annomināverim
|
annomināveram
|
annomināvissem
|
annomināverō
|
| 2 p.
|
annomināvisti
|
annomināveris
|
annomināveras
|
annomināvisses
|
annomināveris
|
| 3 p.
|
annomināvit
|
annomināverit
|
annomināverat
|
annomināvisset
|
annomināverit
|
| Pl.
|
1 p.
|
annomināvimus
|
annomināverimus
|
annomināverāmus
|
annomināvissēmus
|
annomināverimus
|
| 2 p.
|
annomināvistis
|
annomināveritis
|
annomināverātis
|
annomināvissētis
|
annomināveritis
|
| 3 p.
|
annomināvērunt
|
annomināverint
|
annomināverant
|
annomināvissent
|
annomināverint
|
| Infīnitivus perfecti actīvi
|
annomināvisse
|
Основа супина: annomināt-
| Participium perfecti passivi
|
annominātus, -a, -um
|
| Participium futuri activi
|
annominātūrus, -a, -um
|
| Supinum I
|
annominātum
|
| Supinum II
|
annominātū
|
annomino
Глагол, первое спряжение.
Приставка: an-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- наименовывать, давать имя Aug. ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]
