Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: aestimā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
aestimō
|
aestimor
|
aestimem
|
aestimer
|
—
|
—
|
2 p.
|
aestimas
|
aestimāris
|
aestimes
|
aestimēris
|
aestimā
|
aestimare
|
3 p.
|
aestimat
|
aestimātur
|
aestimet
|
aestimētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
aestimāmus
|
aestimāmur
|
aestimēmus
|
aestimēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
aestimātis
|
aestimāmini
|
aestimētis
|
aestimēmini
|
aestimāte
|
aestimamini
|
3 p.
|
aestimant
|
aestimantur
|
aestiment
|
aestimentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
aestimābam
|
aestimābar
|
aestimārem
|
aestimārer
|
2 p.
|
aestimābas
|
aestimabāris
|
aestimāres
|
aestimarēris
|
3 p.
|
aestimābat
|
aestimabātur
|
aestimāret
|
aestimarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
aestimabāmus
|
aestimabāmur
|
aestimarēmus
|
aestimarēmur
|
2 p.
|
aestimabātis
|
aestimabamini
|
aestimarētis
|
aestimarēmini
|
3 p.
|
aestimābant
|
aestimabantur
|
aestimarent
|
aestimarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
aestimābo
|
aestimabor
|
—
|
2 p.
|
aestimābis
|
aestimaberis
|
aestimāto
|
3 p.
|
aestimābit
|
aestimabitur
|
aestimāto
|
Plur.
|
1 p.
|
aestimabimus
|
aestimabimur
|
—
|
2 p.
|
aestimabitis
|
aestimabimini
|
aestimatōte
|
3 p.
|
aestimabuntur
|
aestimanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
aestimāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
aestimāri
|
Participium praesentis actīvi
|
aestimāns
|
Gerundium
|
aestimandī
|
Gerundivum
|
aestimandus, -a, -um
|
Основа перфекта: aestimāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
aestimāvī
|
aestimāverim
|
aestimāveram
|
aestimāvissem
|
aestimāverō
|
2 p.
|
aestimāvisti
|
aestimāveris
|
aestimāveras
|
aestimāvisses
|
aestimāveris
|
3 p.
|
aestimāvit
|
aestimāverit
|
aestimāverat
|
aestimāvisset
|
aestimāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
aestimāvimus
|
aestimāverimus
|
aestimāverāmus
|
aestimāvissēmus
|
aestimāverimus
|
2 p.
|
aestimāvistis
|
aestimāveritis
|
aestimāverātis
|
aestimāvissētis
|
aestimāveritis
|
3 p.
|
aestimāvērunt
|
aestimāverint
|
aestimāverant
|
aestimāvissent
|
aestimāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
aestimāvisse
|
Основа супина: aestimāt-
Participium perfecti passivi
|
aestimātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
aestimātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
aestimātum
|
Supinum II
|
aestimātū
|
aestimo
Глагол, первое спряжение.
Корень: --.
Семантические свойства[править]
- ценить, оценивать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]