advoco

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: advocā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	advocō	advocor	advocem	advocer	—	—
	2 p.	advocas	advocāris	advoces	advocēris	advocā	advocare
	3 p.	advocat	advocātur	advocet	advocētur	—	—
Plur.	1 p.	advocāmus	advocāmur	advocēmus	advocēmur	—	—
	2 p.	advocātis	advocāmini	advocētis	advocēmini	advocāte	advocamini
	3 p.	advocant	advocantur	advocent	advocentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	advocābam	advocābar	advocārem	advocārer
	2 p.	advocābas	advocabāris	advocāres	advocarēris
	3 p.	advocābat	advocabātur	advocāret	advocarētur
Plur.	1 p.	advocabāmus	advocabāmur	advocarēmus	advocarēmur
	2 p.	advocabātis	advocabamini	advocarētis	advocarēmini
	3 p.	advocābant	advocabantur	advocarent	advocarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	advocābo	advocabor	—
	2 p.	advocābis	advocaberis	advocāto
	3 p.	advocābit	advocabitur	advocāto
Plur.	1 p.	advocabimus	advocabimur	—
	2 p.	advocabitis	advocabimini	advocatōte
	3 p.	advocabuntur	advocanto

Infīnitivus praesentis actīvi	advocāre
Infīnitivus praesentis passīvi	advocāri
Participium praesentis actīvi	advocāns
Gerundium	advocandī
Gerundivum	advocandus, -a, -um

Основа перфекта: advocāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	advocāvī	advocāverim	advocāveram	advocāvissem	advocāverō
	2 p.	advocāvisti	advocāveris	advocāveras	advocāvisses	advocāveris
	3 p.	advocāvit	advocāverit	advocāverat	advocāvisset	advocāverit
Pl.	1 p.	advocāvimus	advocāverimus	advocāverāmus	advocāvissēmus	advocāverimus
	2 p.	advocāvistis	advocāveritis	advocāverātis	advocāvissētis	advocāveritis
	3 p.	advocāvērunt	advocāverint	advocāverant	advocāvissent	advocāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	advocāvisse

Основа супина: advocāt-

Participium perfecti passivi	advocātus, -a, -um
Participium futuri activi	advocātūrus, -a, -um
Supinum I	advocātum
Supinum II	advocātū

advoco

Глагол, первое спряжение.

Приставка: ad-; корень: -voc-; окончание: -o.

Произношение

• МФА (классическое произношение): [ˈad.wo.koː]

Семантические свойства

Значение

1. приглашать, призывать, созывать, привлекать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
2. использовать, употреблять ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
3. юр. приглашать в качестве поверенного (для ведения судебного дела) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
4. поддерживать, помогать, утешать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

advoco
существительные: advocatio, advocator, advocatus глаголы:

Этимология

От ad- + vocāre «звать», от vōx (gen. vōcis) «голос» (восходит к праиндоевр. *wek- «произносить, говорить»).