Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: abiudicā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
abiudicō
|
abiudicor
|
abiudicem
|
abiudicer
|
—
|
—
|
2 p.
|
abiudicas
|
abiudicāris
|
abiudices
|
abiudicēris
|
abiudicā
|
abiudicare
|
3 p.
|
abiudicat
|
abiudicātur
|
abiudicet
|
abiudicētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
abiudicāmus
|
abiudicāmur
|
abiudicēmus
|
abiudicēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
abiudicātis
|
abiudicāmini
|
abiudicētis
|
abiudicēmini
|
abiudicāte
|
abiudicamini
|
3 p.
|
abiudicant
|
abiudicantur
|
abiudicent
|
abiudicentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
abiudicābam
|
abiudicābar
|
abiudicārem
|
abiudicārer
|
2 p.
|
abiudicābas
|
abiudicabāris
|
abiudicāres
|
abiudicarēris
|
3 p.
|
abiudicābat
|
abiudicabātur
|
abiudicāret
|
abiudicarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
abiudicabāmus
|
abiudicabāmur
|
abiudicarēmus
|
abiudicarēmur
|
2 p.
|
abiudicabātis
|
abiudicabamini
|
abiudicarētis
|
abiudicarēmini
|
3 p.
|
abiudicābant
|
abiudicabantur
|
abiudicarent
|
abiudicarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
abiudicābo
|
abiudicabor
|
—
|
2 p.
|
abiudicābis
|
abiudicaberis
|
abiudicāto
|
3 p.
|
abiudicābit
|
abiudicabitur
|
abiudicāto
|
Plur.
|
1 p.
|
abiudicabimus
|
abiudicabimur
|
—
|
2 p.
|
abiudicabitis
|
abiudicabimini
|
abiudicatōte
|
3 p.
|
abiudicabuntur
|
abiudicanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
abiudicāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
abiudicāri
|
Participium praesentis actīvi
|
abiudicāns
|
Gerundium
|
abiudicandī
|
Gerundivum
|
abiudicandus, -a, -um
|
Основа перфекта: abiudicāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
abiudicāvī
|
abiudicāverim
|
abiudicāveram
|
abiudicāvissem
|
abiudicāverō
|
2 p.
|
abiudicāvisti
|
abiudicāveris
|
abiudicāveras
|
abiudicāvisses
|
abiudicāveris
|
3 p.
|
abiudicāvit
|
abiudicāverit
|
abiudicāverat
|
abiudicāvisset
|
abiudicāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
abiudicāvimus
|
abiudicāverimus
|
abiudicāverāmus
|
abiudicāvissēmus
|
abiudicāverimus
|
2 p.
|
abiudicāvistis
|
abiudicāveritis
|
abiudicāverātis
|
abiudicāvissētis
|
abiudicāveritis
|
3 p.
|
abiudicāvērunt
|
abiudicāverint
|
abiudicāverant
|
abiudicāvissent
|
abiudicāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
abiudicāvisse
|
Основа супина: abiudicāt-
Participium perfecti passivi
|
abiudicātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
abiudicātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
abiudicātum
|
Supinum II
|
abiudicātū
|
abiudico
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ab-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- судебным приговором лишать, по суду отнимать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- отказывать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
Образовано из ab- + iudico.