Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: abdicā-
|
|
Praesens
|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
| Sing.
|
1 p.
|
abdicō
|
abdicor
|
abdicem
|
abdicer
|
—
|
—
|
| 2 p.
|
abdicas
|
abdicāris
|
abdices
|
abdicēris
|
abdicā
|
abdicare
|
| 3 p.
|
abdicat
|
abdicātur
|
abdicet
|
abdicētur
|
—
|
—
|
| Plur.
|
1 p.
|
abdicāmus
|
abdicāmur
|
abdicēmus
|
abdicēmur
|
—
|
—
|
| 2 p.
|
abdicātis
|
abdicāmini
|
abdicētis
|
abdicēmini
|
abdicāte
|
abdicamini
|
| 3 p.
|
abdicant
|
abdicantur
|
abdicent
|
abdicentur
|
—
|
—
|
|
|
Imperfectum
|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
| Sing.
|
1 p.
|
abdicābam
|
abdicābar
|
abdicārem
|
abdicārer
|
| 2 p.
|
abdicābas
|
abdicabāris
|
abdicāres
|
abdicarēris
|
| 3 p.
|
abdicābat
|
abdicabātur
|
abdicāret
|
abdicarētur
|
| Plur.
|
1 p.
|
abdicabāmus
|
abdicabāmur
|
abdicarēmus
|
abdicarēmur
|
| 2 p.
|
abdicabātis
|
abdicabamini
|
abdicarētis
|
abdicarēmini
|
| 3 p.
|
abdicābant
|
abdicabantur
|
abdicarent
|
abdicarentur
|
|
|
Futūrum I
|
| Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
| Act.
|
Pass.
|
Act.
|
| Sing.
|
1 p.
|
abdicābo
|
abdicabor
|
—
|
| 2 p.
|
abdicābis
|
abdicaberis
|
abdicāto
|
| 3 p.
|
abdicābit
|
abdicabitur
|
abdicāto
|
| Plur.
|
1 p.
|
abdicabimus
|
abdicabimur
|
—
|
| 2 p.
|
abdicabitis
|
abdicabimini
|
abdicatōte
|
| 3 p.
|
abdicabuntur
|
abdicanto
|
| Infīnitivus praesentis actīvi
|
abdicāre
|
| Infīnitivus praesentis passīvi
|
abdicāri
|
| Participium praesentis actīvi
|
abdicāns
|
| Gerundium
|
abdicandī
|
| Gerundivum
|
abdicandus, -a, -um
|
Основа перфекта: abdicāv-
|
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
| Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
| Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
| Sg.
|
1 p.
|
abdicāvī
|
abdicāverim
|
abdicāveram
|
abdicāvissem
|
abdicāverō
|
| 2 p.
|
abdicāvisti
|
abdicāveris
|
abdicāveras
|
abdicāvisses
|
abdicāveris
|
| 3 p.
|
abdicāvit
|
abdicāverit
|
abdicāverat
|
abdicāvisset
|
abdicāverit
|
| Pl.
|
1 p.
|
abdicāvimus
|
abdicāverimus
|
abdicāverāmus
|
abdicāvissēmus
|
abdicāverimus
|
| 2 p.
|
abdicāvistis
|
abdicāveritis
|
abdicāverātis
|
abdicāvissētis
|
abdicāveritis
|
| 3 p.
|
abdicāvērunt
|
abdicāverint
|
abdicāverant
|
abdicāvissent
|
abdicāverint
|
| Infīnitivus perfecti actīvi
|
abdicāvisse
|
Основа супина: abdicāt-
| Participium perfecti passivi
|
abdicātus, -a, -um
|
| Participium futuri activi
|
abdicātūrus, -a, -um
|
| Supinum I
|
abdicātum
|
| Supinum II
|
abdicātū
|
ab-di-cō
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ab-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- отказываться, отрекаться ◆ abdicare se dictaturā «Г.Юлий Цезарь» и ◆ abdicare dictaturam — сложить с себя полномочия диктатора «Г.Саллюстий Крисп»
Родственные слова[править]
Образовано от лат. ab- и лат. dico «я возвещаю»
