Морфологические и синтаксические свойства[править]
| падеж
|
ед. ч.
|
мн. ч.
|
| Им.
|
ярыҡ
|
ярыҡтар
|
| Прит.
|
ярыҡтың
|
ярыҡтарҙың
|
| Д.
|
ярыҡҡа
|
ярыҡтарға
|
| В.
|
ярыҡты
|
ярыҡтарҙы
|
| М.
|
ярыҡта
|
ярыҡтарҙа
|
| Исх.
|
ярыҡтан
|
ярыҡтарҙан
|
|
|
| Принадлежность
|
|
| лицо
|
ед. ч.
|
мн. ч.
|
| 1-е
|
ярығым
|
ярығыбыҙ
|
| 2-е
|
ярығың
|
ярығығыҙ
|
| 3-е
|
ярығы
|
ярығы
|
|
я·рыҡ
Существительное.
корень: -ярыҡ-
Семантические свойства[править]
Ярыҡ
- щель, трещина, расщелина ◆ Төпсөк иҙән ярығына төшөп китеп, баҙҙа ут тоҡанған. — Окурок упал сквозь щель в полу, (и) в подвале вспыхнул пожар.
- адъектив. треснутый, треснувший, имеющий трещину, щель; расколотый, разбитый ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От общетюркск. формы *jaruq «щель, трещина»; восходит к пратюркск. *jār- «рассекать, раскалывать». Ср. казахск. жарық, тат. ярык, тур. yarık, туркм. ýaryk, узб. yoriq, etc.
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]
