мирьнъ

Материал из Викисловаря

Старославянский[править]

Морфологические и синтаксические свойства[править]

Прилагательное.

падеж ед. ч.
муж. р. ср. р. жен. р.
Им. мирьнъ мирьно мирьна
Р. мирьна мирьна мирьнꙑ
Д. мирьнѹ мирьнѹ мирьнѣ
В. мирьнъ мирьно мирьнѫ
Тв. мирьномь мирьномь мирьноѭ
М. мирьнѣ мирьнѣ мирьнѣ
падеж ед. ч.
муж. р. ср. р. жен. р.
Им. мирьнꙑи мирьноѥ мирьнаꙗ
Р. мирьнаѥго мирьнаѥго мирьнꙑѩ
Д. мирьнѹѥмѹ мирьнѹѥмѹ мирьнѣи
В. мирьнꙑи мирьноѥ мирьнѫѭ
Тв. мирьнꙑимь мирьнꙑимь мирьноѭ
М. мирьнѣѥмь мирьнѣѥмь мирьнѣи


Корень: --.

Произношение[править]

Семантические свойства[править]

Значение[править]

  1. мирный ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Синонимы[править]

Антонимы[править]

Гиперонимы[править]

Гипонимы[править]

Родственные слова[править]

Ближайшее родство

Этимология[править]

Из ??

Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]

Библиография[править]