вєльбѫждь

Старославянский

Морфологические и синтаксические свойства

Прилагательное.

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	вєльбѫждь	вєльбѫждє	вєльбѫждꙗ
Р.	вєльбѫждꙗ	вєльбѫждꙗ	вєльбѫждѧ
Д.	вєльбѫждю	вєльбѫждю	вєльбѫжди
В.	вєльбѫждь	вєльбѫждє	вєльбѫждѭ
Тв.	вєльбѫждємь	вєльбѫждємь	вєльбѫждєѭ
М.	вєльбѫжди	вєльбѫжди	вєльбѫжди
дв. ч. Им.—В. вєльбѫждꙗ вєльбѫжди вєльбѫжди Р.—М. вєльбѫждю вєльбѫждю вєльбѫждю Д.—Тв. вєльбѫждєма вєльбѫждєма вєльбѫждꙗма
мн. ч. Им. вєльбѫжди вєльбѫждꙗ вєльбѫждѧ Р. вєльбѫждь вєльбѫждь вєльбѫждь Д. вєльбѫждємъ вєльбѫждємъ вєльбѫждꙗмъ В. вєльбѫждѩ вєльбѫждꙗ вєльбѫждѩ Тв. вєльбѫжди вєльбѫжди вєльбѫждꙗми М. вєльбѫждихъ вєльбѫждихъ вєльбѫждꙗхъ

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	вєльбѫждии	вєльбѫждѥѥ	вєльбѫждꙗꙗ
Р.	вєльбѫждѥго	вєльбѫждѥго	вєльбѫждѩѩ
Д.	вєльбѫждюѥмѹ	вєльбѫждюѥмѹ	вєльбѫждии
В.	вєльбѫждии	вєльбѫждѥѥ	вєльбѫждѭѭ
Тв.	вєльбѫждиимь	вєльбѫждиимь	вєльбѫждѥѭ
М.	вєльбѫждиѥмь	вєльбѫждиѥмь	вєльбѫждии
дв. ч. Им.—В. вєльбѫждꙗꙗ вєльбѫждии вєльбѫждии Р.—М. вєльбѫждюю вєльбѫждюю вєльбѫждюю Д.—Тв. вєльбѫждиима вєльбѫждиима вєльбѫждиима
мн. ч. Им. вєльбѫждии вєльбѫждꙗꙗ вєльбѫждѩѩ Р. вєльбѫждиихъ вєльбѫждиихъ вєльбѫждиихъ Д. вєльбѫждиимъ вєльбѫждиимъ вєльбѫждиимъ В. вєльбѫждѩѩ вєльбѫждꙗꙗ вєльбѫждѩѩ Тв. вєльбѫждиими вєльбѫждиими вєльбѫждиими М. вєльбѫждиихъ вєльбѫждиихъ вєльбѫждиихъ

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. верблюжий ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

Из ??