благокорєньнъ

Старославянский

Морфологические и синтаксические свойства

Прилагательное.

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	благокорєньнъ	благокорєньно	благокорєньна
Р.	благокорєньна	благокорєньна	благокорєньнꙑ
Д.	благокорєньнѹ	благокорєньнѹ	благокорєньнѣ
В.	благокорєньнъ	благокорєньно	благокорєньнѫ
Тв.	благокорєньномь	благокорєньномь	благокорєньноѭ
М.	благокорєньнѣ	благокорєньнѣ	благокорєньнѣ
дв. ч. Им.—В. благокорєньна благокорєньнѣ благокорєньнѣ Р.—М. благокорєньнѹ благокорєньнѹ благокорєньнѹ Д.—Тв. благокорєньнома благокорєньнома благокорєньнама
мн. ч. Им. благокорєньни благокорєньна благокорєньнꙑ Р. благокорєньнъ благокорєньнъ благокорєньнъ Д. благокорєньномъ благокорєньномъ благокорєньнамъ В. благокорєньнꙑ благокорєньна благокорєньнꙑ Тв. благокорєньнꙑ благокорєньнꙑ благокорєньнами М. благокорєньнѣхъ благокорєньнѣхъ благокорєньнахъ

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	благокорєньнꙑи	благокорєньноѥ	благокорєньнаꙗ
Р.	благокорєньнаѥго	благокорєньнаѥго	благокорєньнꙑѩ
Д.	благокорєньнѹѥмѹ	благокорєньнѹѥмѹ	благокорєньнѣи
В.	благокорєньнꙑи	благокорєньноѥ	благокорєньнѫѭ
Тв.	благокорєньнꙑимь	благокорєньнꙑимь	благокорєньноѭ
М.	благокорєньнѣѥмь	благокорєньнѣѥмь	благокорєньнѣи
дв. ч. Им.—В. благокорєньнаꙗ благокорєньнѣи благокорєньнѣи Р.—М. благокорєньнѹю благокорєньнѹю благокорєньнѹю Д.—Тв. благокорєньнꙑима благокорєньнꙑима благокорєньнꙑима
мн. ч. Им. благокорєньнии благокорєньнаꙗ благокорєньнꙑѩ Р. благокорєньнꙑихъ благокорєньнꙑихъ благокорєньнꙑихъ Д. благокорєньнꙑимъ благокорєньнꙑимъ благокорєньнꙑимъ В. благокорєньнꙑѩ благокорєньнаꙗ благокорєньнꙑѩ Тв. благокорєньнꙑими благокорєньнꙑими благокорєньнꙑими М. благокорєньнꙑихъ благокорєньнꙑихъ благокорєньнꙑихъ

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. благородный ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

Из ??