абераційний
Украинский[править]
Морфологические и синтаксические свойства[править]
падеж | ед. ч. | мн. ч. | |||
---|---|---|---|---|---|
муж. р. | ср. р. | жен. р. | |||
Им. | абераці́йний | абераці́йне | абераці́йна | абераці́йні | |
Рд. | абераці́йного | абераці́йного | абераці́йної | абераці́йних | |
Дт. | абераці́йному | абераці́йному | абераці́йній | абераці́йним | |
Вн. | одуш. | абераці́йного | абераці́йне | абераці́йну | абераці́йних |
неод. | абераці́йний | абераці́йні | |||
Тв. | абераці́йним | абераці́йним | абераці́йною | абераці́йними | |
М. | абераці́йному абераці́йнім | абераці́йному абераці́йнім | абераці́йній | абераці́йних |
а·бе-ра-ці́й-ний
Прилагательное, склонение 1*a.
Корень: -аберац-; суффикс: -ійн; окончание: -ий.
Произношение[править]
- МФА: ед. ч. [ɐberɐˈt͡sʲii̯nei̯], мн. ч. [ɐberɐˈt͡sʲii̯nʲi]
Семантические свойства[править]
Значение[править]
- аберрационный ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Синонимы[править]
Антонимы[править]
Гиперонимы[править]
Гипонимы[править]
Родственные слова[править]
Ближайшее родство | |
|
Этимология[править]
Происходит от сущ аберація, далее от лат. aberratio «уклонение, удаление, отвлечение», далее из лат. aberrare «удаляться, отклоняться» (лат. ab- «от» + лат. errare «блуждать, заблуждаться»).
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]
Библиография[править]
Для улучшения этой статьи желательно:
|