κρίνο

Греческий

Морфологические и синтаксические свойства

падеж	ед. ч.	мн. ч.
Им.	κρίνο	κρίνα
Род.	κρίνου	κρίνων
Вин.	κρίνο	κρίνα
Зв.	κρίνο	κρίνα

κρί-νο

Существительное, средний род, склонение Ο39 (тип склонения — πεύκο).

Корень: -κρίν-; окончание: -ο.

Произношение

• МФА: ед. ч. [ˈkɾi.no], мн. ч. [ˈkɾi.na]

Семантические свойства

Значение

1. ботан. лилия ◆ Σε καρτερούσε η ζωή και μια παραδουλεύτρα μάνα / κι έγινες κείνο το πρωί κόκκινο κρίνο στην αλάνα. Γιώργος Νταλάρας, «Στην αλάνα»

Синонимы

1. κρίνος, κρινολούλουδο, ανθόκρινο

Антонимы

1. —

Гиперонимы

1. φυτό, άνθος, λουλούδι

Родственные слова

Ближайшее родство
уменьш.-ласк. формы: κρινάκι пр. существительные: κρίνος, κρινολούλουδο, αγριόκρινο, αγριόκρινος, αμμόκρινο, ανθόκρινο, κρινοδάχτυλο, νερόκρινο прилагательные: κρινένιος, κρινοδάχτυλος, κρινοδάκτυλος, κρινοειδής, κρινόλευκος, ροδόκρινος

Этимология

От др.-греч. κρίνον.