ŝafo

Эсперанто

Морфологические и синтаксические свойства

падеж	ед. ч.	мн. ч.
Им.	ŝafo	ŝafoj
В.	ŝafon	ŝafojn

ŝafo

Существительное.

Корень: --.

Семантические свойства

Ŝafo

Значение

1. зоол. овца ◆ Kaj li elvenis, kaj vidis grandan homamason, kaj li kortuŝiĝis pri ili, ĉar ili estis kiel ŝafoj ne havantaj paŝtiston; kaj li komencis instrui al ili multon. — Иисус, выйдя, увидел множество народа и сжалился над ними, потому что они были как овцы, не имеющие пастыря; и начал учить их много. BFBS, «La Sankta Biblio», Евангелие от Марка 6:34, 1926 г.

Родственные слова

Список всех слов с корнем ŝaf	[править]
существительные: ŝafo, virŝafo, ŝafaĵo, ŝafaro, ŝafejo, ŝafeto, ŝafido, ŝafino, ŝafineto, ŝafisto, ŝafitaĵo прилагательные: ŝafa, ŝafina, ŝafista

Этимология

От ??

Фразеологизмы и устойчивые сочетания

• de ŝafo senlana eĉ lanero taŭgas (“с паршивой овцы хоть шерсти клок”)