Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: remugī-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
remugiō
remugior
remugiam
remugiar
—
—
2 p.
remugis
remugīris
remugias
remugiāris
remugī
remugīre
3 p.
remugit
remugītur
remugiat
remugiātur
—
—
Plur.
1 p.
remugīmus
remugīmur
remugiāmus
remugiāmur
—
—
2 p.
remugītis
remugimini
remugiātis
remugiāmini
remugīte
remugimini
3 p.
remugiunt
remugiuntur
remugiant
remugiantur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
remugiēbam
remugiēbar
remugīrem
remugīrer
2 p.
remugiēbas
remugiebāris
remugīres
remugirēris
3 p.
remugiēbat
remugiebātur
remugīret
remugirētur
Plur.
1 p.
remugiebāmus
remugiebāmur
remugirēmus
remugirēmur
2 p.
remugiebātis
remugiebamini
remugirētis
remugirēmini
3 p.
remugiēbant
remugiebantur
remugīrent
remugirentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
remugiam
remugiar
—
2 p.
remugies
remugiēris
remugīto
3 p.
remugiet
remugiētur
remugīto
Plur.
1 p.
remugiēmus
remugiēmur
—
2 p.
remugiētis
remugiemini
remugitōte
3 p.
remugientur
remugiunto
Infīnitivus praesentis actīvi
remugīre
Infīnitivus praesentis passīvi
remugīri
Participium praesentis actīvi
remugiens
Gerundium
remugiendi
Gerundivum
remugiendus, -a, -um
Основа перфекта: remugīv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
remugīvī
remugīverim
remugīveram
remugīvissem
remugīverō
2 p.
remugīvisti
remugīveris
remugīveras
remugīvisses
remugīveris
3 p.
remugīvit
remugīverit
remugīverat
remugīvisset
remugīverit
Pl.
1 p.
remugīvimus
remugīverimus
remugīverāmus
remugīvissēmus
remugīverimus
2 p.
remugīvistis
remugīveritis
remugīverātis
remugīvissētis
remugīveritis
3 p.
remugīvērunt
remugīverint
remugīverant
remugīvissent
remugīverint
Infīnitivus perfecti actīvi
remugīvisse
Основа супина: remugīt-
Participium perfecti passivi
remugītus, -a, -um
Participium futuri activi
remugītūrus, -a, -um
Supinum I
remugītum
Supinum II
remugītū
remugio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: re- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
мычать, реветь в ответ (ad verba alicujus O ); отзываться рёвом (antro V ); откликаться шумом (nemus ventis remugit H ) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]