indignatus

Материал из Викисловаря

Латинский[править]

Морфологические и синтаксические свойства[править]

падеж ед. ч. мн. ч.
муж. р. жен. р. cр. р. муж. р. жен. р. cр. р.
Ном. indignatus indignata indignatum indignatī indignatae indignata
Ген. indignatī indignatae indignatī indignatōrum indignatārum indignatōrum
Дат. indignatō indignatae indignatō indignatīs indignatīs indignatīs
Акк. indignatum indignatam indignatum indignatōs indignatās indignata
Абл. indignatō indignatā indignatō indignatīs indignatīs indignatīs
Вок. indignate indignata indignatum indignatī indignatae indignata

indignatus

Прилагательное, 1-2 склонение.

Степени сравнения
м. ж. ср.
Сравнительная indignatior indignatior indignatius
Превосходная indignatissĭmus indignatissĭma indignatissĭmum
Наречие от прилагательного indignatus
indignate

Корень: --.

Произношение[править]

Семантические свойства[править]

Значение[править]

  1. гневный, разгневанный; рассерженный, сердитый ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Синонимы[править]

Антонимы[править]

Гиперонимы[править]

Гипонимы[править]

Родственные слова[править]

Ближайшее родство

Этимология[править]

От ??

Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]