eloco

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: elocā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	elocō	elocor	elocem	elocer	—	—
	2 p.	elocas	elocāris	eloces	elocēris	elocā	elocare
	3 p.	elocat	elocātur	elocet	elocētur	—	—
Plur.	1 p.	elocāmus	elocāmur	elocēmus	elocēmur	—	—
	2 p.	elocātis	elocāmini	elocētis	elocēmini	elocāte	elocamini
	3 p.	elocant	elocantur	elocent	elocentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	elocābam	elocābar	elocārem	elocārer
	2 p.	elocābas	elocabāris	elocāres	elocarēris
	3 p.	elocābat	elocabātur	elocāret	elocarētur
Plur.	1 p.	elocabāmus	elocabāmur	elocarēmus	elocarēmur
	2 p.	elocabātis	elocabamini	elocarētis	elocarēmini
	3 p.	elocābant	elocabantur	elocarent	elocarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	elocābo	elocabor	—
	2 p.	elocābis	elocaberis	elocāto
	3 p.	elocābit	elocabitur	elocāto
Plur.	1 p.	elocabimus	elocabimur	—
	2 p.	elocabitis	elocabimini	elocatōte
	3 p.	elocabuntur	elocanto

Infīnitivus praesentis actīvi	elocāre
Infīnitivus praesentis passīvi	elocāri
Participium praesentis actīvi	elocāns
Gerundium	elocandī
Gerundivum	elocandus, -a, -um

Основа перфекта: elocāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	elocāvī	elocāverim	elocāveram	elocāvissem	elocāverō
	2 p.	elocāvisti	elocāveris	elocāveras	elocāvisses	elocāveris
	3 p.	elocāvit	elocāverit	elocāverat	elocāvisset	elocāverit
Pl.	1 p.	elocāvimus	elocāverimus	elocāverāmus	elocāvissēmus	elocāverimus
	2 p.	elocāvistis	elocāveritis	elocāverātis	elocāvissētis	elocāveritis
	3 p.	elocāvērunt	elocāverint	elocāverant	elocāvissent	elocāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	elocāvisse

Основа супина: elocāt-

Participium perfecti passivi	elocātus, -a, -um
Participium futuri activi	elocātūrus, -a, -um
Supinum I	elocātum
Supinum II	elocātū

eloco

Глагол, первое спряжение.

Приставка: e-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. отдавать внаём, в аренду, на откуп (fundum C): e. gentem C сдавать на откуп дань, взимаемую с (какого-л.) народа ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??