Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: denominā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
denominō
denominor
denominem
denominer
—
—
2 p.
denominas
denomināris
denomines
denominēris
denominā
denominare
3 p.
denominat
denominātur
denominet
denominētur
—
—
Plur.
1 p.
denomināmus
denomināmur
denominēmus
denominēmur
—
—
2 p.
denominātis
denomināmini
denominētis
denominēmini
denomināte
denominamini
3 p.
denominant
denominantur
denominent
denominentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
denominābam
denominābar
denominārem
denominārer
2 p.
denominābas
denominabāris
denomināres
denominarēris
3 p.
denominābat
denominabātur
denomināret
denominarētur
Plur.
1 p.
denominabāmus
denominabāmur
denominarēmus
denominarēmur
2 p.
denominabātis
denominabamini
denominarētis
denominarēmini
3 p.
denominābant
denominabantur
denominarent
denominarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
denominābo
denominabor
—
2 p.
denominābis
denominaberis
denomināto
3 p.
denominābit
denominabitur
denomināto
Plur.
1 p.
denominabimus
denominabimur
—
2 p.
denominabitis
denominabimini
denominatōte
3 p.
denominabuntur
denominanto
Infīnitivus praesentis actīvi
denomināre
Infīnitivus praesentis passīvi
denomināri
Participium praesentis actīvi
denomināns
Gerundium
denominandī
Gerundivum
denominandus, -a, -um
Основа перфекта: denomināv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
denomināvī
denomināverim
denomināveram
denomināvissem
denomināverō
2 p.
denomināvisti
denomināveris
denomināveras
denomināvisses
denomināveris
3 p.
denomināvit
denomināverit
denomināverat
denomināvisset
denomināverit
Pl.
1 p.
denomināvimus
denomināverimus
denomināverāmus
denomināvissēmus
denomināverimus
2 p.
denomināvistis
denomināveritis
denomināverātis
denomināvissētis
denomināveritis
3 p.
denomināvērunt
denomināverint
denomināverant
denomināvissent
denomināverint
Infīnitivus perfecti actīvi
denomināvisse
Основа супина: denomināt-
Participium perfecti passivi
denominātus, -a, -um
Participium futuri activi
denominātūrus, -a, -um
Supinum I
denominātum
Supinum II
denominātū
denomino
Глагол, первое спряжение.
Приставка: de- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
именовать , называть ◆ multa sunt non denominata ◆ «parcus» ab eo, quod est «parum», denominatus est — слово parcus (скупой, скудный) происходит от слова parum (мало)
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]