accusito

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: accusitā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	accusitō	accusitor	accusitem	accusiter	—	—
	2 p.	accusitas	accusitāris	accusites	accusitēris	accusitā	accusitare
	3 p.	accusitat	accusitātur	accusitet	accusitētur	—	—
Plur.	1 p.	accusitāmus	accusitāmur	accusitēmus	accusitēmur	—	—
	2 p.	accusitātis	accusitāmini	accusitētis	accusitēmini	accusitāte	accusitamini
	3 p.	accusitant	accusitantur	accusitent	accusitentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	accusitābam	accusitābar	accusitārem	accusitārer
	2 p.	accusitābas	accusitabāris	accusitāres	accusitarēris
	3 p.	accusitābat	accusitabātur	accusitāret	accusitarētur
Plur.	1 p.	accusitabāmus	accusitabāmur	accusitarēmus	accusitarēmur
	2 p.	accusitabātis	accusitabamini	accusitarētis	accusitarēmini
	3 p.	accusitābant	accusitabantur	accusitarent	accusitarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	accusitābo	accusitabor	—
	2 p.	accusitābis	accusitaberis	accusitāto
	3 p.	accusitābit	accusitabitur	accusitāto
Plur.	1 p.	accusitabimus	accusitabimur	—
	2 p.	accusitabitis	accusitabimini	accusitatōte
	3 p.	accusitabuntur	accusitanto

Infīnitivus praesentis actīvi	accusitāre
Infīnitivus praesentis passīvi	accusitāri
Participium praesentis actīvi	accusitāns
Gerundium	accusitandī
Gerundivum	accusitandus, -a, -um

Основа перфекта: accusitāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	accusitāvī	accusitāverim	accusitāveram	accusitāvissem	accusitāverō
	2 p.	accusitāvisti	accusitāveris	accusitāveras	accusitāvisses	accusitāveris
	3 p.	accusitāvit	accusitāverit	accusitāverat	accusitāvisset	accusitāverit
Pl.	1 p.	accusitāvimus	accusitāverimus	accusitāverāmus	accusitāvissēmus	accusitāverimus
	2 p.	accusitāvistis	accusitāveritis	accusitāverātis	accusitāvissētis	accusitāveritis
	3 p.	accusitāvērunt	accusitāverint	accusitāverant	accusitāvissent	accusitāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	accusitāvisse

Основа супина: accusitāt-

Participium perfecti passivi	accusitātus, -a, -um
Participium futuri activi	accusitātūrus, -a, -um
Supinum I	accusitātum
Supinum II	accusitātū

accusito

Глагол, первое спряжение.

Приставка: ac-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. [intens. к accuso]обвинять, считать виновным, винить (aliquem Pt). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??