Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: acclarā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
acclarō
|
acclaror
|
acclarem
|
acclarer
|
—
|
—
|
2 p.
|
acclaras
|
acclarāris
|
acclares
|
acclarēris
|
acclarā
|
acclarare
|
3 p.
|
acclarat
|
acclarātur
|
acclaret
|
acclarētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
acclarāmus
|
acclarāmur
|
acclarēmus
|
acclarēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
acclarātis
|
acclarāmini
|
acclarētis
|
acclarēmini
|
acclarāte
|
acclaramini
|
3 p.
|
acclarant
|
acclarantur
|
acclarent
|
acclarentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
acclarābam
|
acclarābar
|
acclarārem
|
acclarārer
|
2 p.
|
acclarābas
|
acclarabāris
|
acclarāres
|
acclararēris
|
3 p.
|
acclarābat
|
acclarabātur
|
acclarāret
|
acclararētur
|
Plur.
|
1 p.
|
acclarabāmus
|
acclarabāmur
|
acclararēmus
|
acclararēmur
|
2 p.
|
acclarabātis
|
acclarabamini
|
acclararētis
|
acclararēmini
|
3 p.
|
acclarābant
|
acclarabantur
|
acclararent
|
acclararentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
acclarābo
|
acclarabor
|
—
|
2 p.
|
acclarābis
|
acclaraberis
|
acclarāto
|
3 p.
|
acclarābit
|
acclarabitur
|
acclarāto
|
Plur.
|
1 p.
|
acclarabimus
|
acclarabimur
|
—
|
2 p.
|
acclarabitis
|
acclarabimini
|
acclaratōte
|
3 p.
|
acclarabuntur
|
acclaranto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
acclarāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
acclarāri
|
Participium praesentis actīvi
|
acclarāns
|
Gerundium
|
acclarandī
|
Gerundivum
|
acclarandus, -a, -um
|
Основа перфекта: acclarāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
acclarāvī
|
acclarāverim
|
acclarāveram
|
acclarāvissem
|
acclarāverō
|
2 p.
|
acclarāvisti
|
acclarāveris
|
acclarāveras
|
acclarāvisses
|
acclarāveris
|
3 p.
|
acclarāvit
|
acclarāverit
|
acclarāverat
|
acclarāvisset
|
acclarāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
acclarāvimus
|
acclarāverimus
|
acclarāverāmus
|
acclarāvissēmus
|
acclarāverimus
|
2 p.
|
acclarāvistis
|
acclarāveritis
|
acclarāverātis
|
acclarāvissētis
|
acclarāveritis
|
3 p.
|
acclarāvērunt
|
acclarāverint
|
acclarāverant
|
acclarāvissent
|
acclarāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
acclarāvisse
|
Основа супина: acclarāt-
Participium perfecti passivi
|
acclarātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
acclarātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
acclarātum
|
Supinum II
|
acclarātū
|
acclaro
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ac-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- [clarus]ясно показывать, являть (certa signa alicui L). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]