ҡом

Башкирский

Морфологические и синтаксические свойства

падеж	ед. ч.	мн. ч.
Им.	ҡом	ҡомдар
Прит.	ҡомдоң	ҡомдарҙың
Д.	ҡомға	ҡомдарға
В.	ҡомдо	ҡомдарҙы
М.	ҡомда	ҡомдарҙа
Исх.	ҡомдан	ҡомдарҙан
Принадлежность лицо ед. ч. мн. ч. 1-е ҡомом ҡомобоҙ 2-е ҡомоң ҡомоғоҙ 3-е ҡомо ҡомо

ҡом

Существительное.

корень: -ҡом-

Произношение

• МФА: [qʊ̞m]

Семантические свойства

Ҡом [1]

Значение

1. песок ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
2. адъектив. песочный, песчаный ◆ ҡом сәғәте — песочные часы ◆ ҡом бураны — песчаная буря. ◆ Ауыл башында оло йылға, урта­һында ҡом утрауы яһап, икегә айырыла. — В начале деревни большая река делится надвое, образуя посередине песчаный остров. «Аҙашҡан миҙал», 11-05-2011 гг. // «Йәншишмә»
3. геол. россыпь (минералов) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Антонимы

1. —
2. —
3. —

Родственные слова

Ближайшее родство
существительные: ҡомлоҡ

Этимология

От пратюркск. *Kum «песок», от которой в числе прочего произошли: азерб. qum (гум; قۇم), башк. ҡом, гагаузск. kum (кум), казахск. құм, карач.-балк. къум, кумыкск., хакас. хум, караим., кирг., ногайск., тувинск. кум, каракалп., кр.-тат. qum, узб. qum (қум), уйгурск. قۇم (qum; қум), тат. ком (qom), тур. kum, тофалар. һум, туркм. gum, шорск. қум, қумақ, южн.-алтайск., долганск. кумак, якутск. кумах и др.