Морфологические и синтаксические свойства[править]
| падеж
|
ед. ч.
|
мн. ч.
|
| Им.
|
ҡаҙ
|
ҡаҙҙар
|
| Прит.
|
ҡаҙҙың
|
ҡаҙҙарҙың
|
| Д.
|
ҡаҙға
|
ҡаҙҙарға
|
| В.
|
ҡаҙҙы
|
ҡаҙҙарҙы
|
| М.
|
ҡаҙҙа
|
ҡаҙҙарҙа
|
| Исх.
|
ҡаҙҙан
|
ҡаҙҙарҙан
|
|
|
| Принадлежность
|
|
| лицо
|
ед. ч.
|
мн. ч.
|
| 1-е
|
ҡаҙым
|
ҡаҙыбыҙ
|
| 2-е
|
ҡаҙың
|
ҡаҙығыҙ
|
| 3-е
|
ҡаҙы
|
ҡаҙы
|
|
ҡаҙ
Существительное.
Семантические свойства[править]
Ҡаҙҙар
- орнитол. гусь (Anser) ◆ Ата ҡаҙ — гусак ◆ Инә ҡаҙ — гусыня ◆ Һимеҙ башмаҡ ите эргәһенә ҡаҙанға ярты ҡаҙҙы төшөрөп ебәрәбеҙ. — В казан, вместе с мясом жирного бычка опускаем пол-гуся.
- адъектив. гусиный ◆ Көҙөн өләсәйем ҡаҙ йөнөн йолҡоп, мендәр-яҫтыҡ яһай торғайны. — Осенью бабушка ощипывала гусиный пух и изготавливала подушки.
- ҡош, ҡош-ҡорт
- бәпкә
Родственные слова[править]
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]
Общетюркское; др.-тюрк. *qaz "гусь".
- Древнетюркский словарь под ред. В.М. Наделяева, Д.М. Насилова и др. Ленинград: Наука, 1969. стр. 438.
